festivum
Latin edit
Etymology edit
Substantive from fēstīvus (“joyous, festive; pleasing”), from fēstus (“feast-like; festive”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /feːsˈtiː.u̯um/, [feːs̠ˈt̪iːu̯ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /fesˈti.vum/, [fesˈt̪iːvum]
Noun edit
fēstīvum n (genitive fēstīvī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | fēstīvum | fēstīva |
Genitive | fēstīvī | fēstīvōrum |
Dative | fēstīvō | fēstīvīs |
Accusative | fēstīvum | fēstīva |
Ablative | fēstīvō | fēstīvīs |
Vocative | fēstīvum | fēstīva |
Synonyms edit
- (festivity): fēstīvitās