fictiliarius
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /fik.ti.liˈaː.ri.us/, [fɪkt̪ɪlʲiˈäːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /fik.ti.liˈa.ri.us/, [fikt̪iliˈäːrius]
Noun edit
fictiliārius m (genitive fictiliāriī or fictiliārī); second declension (Medieval Latin)
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | fictiliārius | fictiliāriī |
Genitive | fictiliāriī fictiliārī1 |
fictiliāriōrum |
Dative | fictiliāriō | fictiliāriīs |
Accusative | fictiliārium | fictiliāriōs |
Ablative | fictiliāriō | fictiliāriīs |
Vocative | fictiliārie | fictiliāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).