flækja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈflaiːca/

  Rhymes: -aiːca

Noun

flækja n (genitive singular flækju, nominative plural flækjur)

1. tangle, entanglement

   Snærið fór allt í flækju

   the string got all tied up in a knot

2. complication

Declension

declension of flækja

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	flækja	flækjan	flækjur	flækjurnar
accusative	flækju	flækjuna	flækjur	flækjurnar
dative	flækju	flækjunni	flækjum	flækjunum
genitive	flækju	flækjunnar	flækja	flækjanna

Verb

flækja (weak verb, third-person singular past indicative flækti, supine flækt)

1. to entangle
2. to complicate

   Þú ert bara að flækja málið

   You are only making things more complicated

Conjugation

flækja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að flækja
supine (sagnbót)		flækt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		flækjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég flæki	við flækjum	present (nútíð)	ég flæki	við flækjum
	þú flækir	þið flækið		þú flækir	þið flækið
	hann, hún, það flækir	þeir, þær, þau flækja		hann, hún, það flæki	þeir, þær, þau flæki
past (þátíð)	ég flækti	við flæktum	past (þátíð)	ég flækti	við flæktum
	þú flæktir	þið flæktuð		þú flæktir	þið flæktuð
	hann, hún, það flækti	þeir, þær, þau flæktu		hann, hún, það flækti	þeir, þær, þau flæktu
imperative (boðháttur)	flæk (þú)	flækið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	flæktu	flækiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

flækjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að flækjast
supine (sagnbót)		flækst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		flækjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég flækist	við flækjumst	present (nútíð)	ég flækist	við flækjumst
	þú flækist	þið flækist		þú flækist	þið flækist
	hann, hún, það flækist	þeir, þær, þau flækjast		hann, hún, það flækist	þeir, þær, þau flækist
past (þátíð)	ég flæktist	við flæktumst	past (þátíð)	ég flæktist	við flæktumst
	þú flæktist	þið flæktust		þú flæktist	þið flæktust
	hann, hún, það flæktist	þeir, þær, þau flæktust		hann, hún, það flæktist	þeir, þær, þau flæktust
imperative (boðháttur)	flækst (þú)	flækist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	flækstu	flækisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

flæktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	flæktur	flækt	flækt		flæktir	flæktar	flækt
accusative (þolfall)	flæktan	flækta	flækt		flækta	flæktar	flækt
dative (þágufall)	flæktum	flæktri	flæktu		flæktum	flæktum	flæktum
genitive (eignarfall)	flækts	flæktrar	flækts		flæktra	flæktra	flæktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	flækti	flækta	flækta		flæktu	flæktu	flæktu
accusative (þolfall)	flækta	flæktu	flækta		flæktu	flæktu	flæktu
dative (þágufall)	flækta	flæktu	flækta		flæktu	flæktu	flæktu
genitive (eignarfall)	flækta	flæktu	flækta		flæktu	flæktu	flæktu