fljótleikr

Old Norse

Etymology

From fljótr +‎ -leikr. Ultimately from the root of flytja (“to move”).

Noun

fljótleikr m

1. fleetness

Declension

  Declension of fljótleikr (strong a-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	fljótleikr	fljótleikrinn	fljótleikar	fljótleikarnir
accusative	fljótleik	fljótleikinn	fljótleika	fljótleikana
dative	fljótleiki	fljótleikinum	fljótleikum	fljótleikunum
genitive	fljótleiks	fljótleiksins	fljótleika	fljótleikanna

References

• félagleikr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.