forða

See also: forda

Faroese

forða (third person singular past indicative forðaði, third person plural past indicative forðað, supine forðað)

Conjugation of forða (group v-30)
infinitive	forða
supine	forðað
participle (a6)¹	forðandi	forðaður
	present	past
first singular	forði	forðaði
second singular	forðar	forðaði
third singular	forðar	forðaði
plural	forða	forðaðu
	imperative
singular	forða!
plural	forðið!
¹Only the past participle being declined.

forða (weak verb, third-person singular past indicative forðaði, supine forðað)

forða — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að forða
supine (sagnbót)		forðað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		forðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég forða	við forðum	present (nútíð)	ég forði	við forðum
	þú forðar	þið forðið		þú forðir	þið forðið
	hann, hún, það forðar	þeir, þær, þau forða		hann, hún, það forði	þeir, þær, þau forði

past (þátíð)	ég forðaði	við forðuðum	past (þátíð)	ég forðaði	við forðuðum
	þú forðaðir	þið forðuðuð		þú forðaðir	þið forðuðuð
	hann, hún, það forðaði	þeir, þær, þau forðuðu		hann, hún, það forðaði	þeir, þær, þau forðuðu

imperative (boðháttur)	forða (þú)	forðið (þið)
	forðaðu	forðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

forðast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að forðast
supine (sagnbót)		forðast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		forðandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég forðast	við forðumst	present (nútíð)	ég forðist	við forðumst
	þú forðast	þið forðist		þú forðist	þið forðist
	hann, hún, það forðast	þeir, þær, þau forðast		hann, hún, það forðist	þeir, þær, þau forðist

past (þátíð)	ég forðaðist	við forðuðumst	past (þátíð)	ég forðaðist	við forðuðumst
	þú forðaðist	þið forðuðust		þú forðaðist	þið forðuðust
	hann, hún, það forðaðist	þeir, þær, þau forðuðust		hann, hún, það forðaðist	þeir, þær, þau forðuðust

imperative (boðháttur)	forðast (þú)	forðist (þið)
	forðastu	forðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

forðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	forðaður	forðuð	forðað	forðaðir	forðaðar	forðuð
accusative (þolfall)	forðaðan	forðaða	forðað	forðaða	forðaðar	forðuð
dative (þágufall)	forðuðum	forðaðri	forðuðu	forðuðum	forðuðum	forðuðum
genitive (eignarfall)	forðaðs	forðaðrar	forðaðs	forðaðra	forðaðra	forðaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	forðaði	forðaða	forðaða	forðuðu	forðuðu	forðuðu
accusative (þolfall)	forðaða	forðuðu	forðaða	forðuðu	forðuðu	forðuðu
dative (þágufall)	forðaða	forðuðu	forðaða	forðuðu	forðuðu	forðuðu
genitive (eignarfall)	forðaða	forðuðu	forðaða	forðuðu	forðuðu	forðuðu