gönüllü

Turkish

Etymology

From gönül +‎ -lü.

Pronunciation

• IPA^(key): [ɟø.nylˈly]
• Hyphenation: gö‧nül‧lü

Noun

gönüllü (definite accusative gönüllüyü, plural gönüllüler)

1. volunteer

Declension

Inflection
Nominative	gönüllü
Definite accusative	gönüllüyü
	Singular	Plural
Nominative	gönüllü	gönüllüler
Definite accusative	gönüllüyü	gönüllüleri
Dative	gönüllüye	gönüllülere
Locative	gönüllüde	gönüllülerde
Ablative	gönüllüden	gönüllülerden
Genitive	gönüllünün	gönüllülerin
Predicative forms Singular Plural 1st singular gönüllüyüm gönüllülerim 2nd singular gönüllüsün gönüllülersin 3rd singular gönüllü gönüllüdür gönüllüler gönüllülerdir 1st plural gönüllüyüz gönüllüleriz 2nd plural gönüllüsünüz gönüllülersiniz 3rd plural gönüllüler gönüllülerdir