gibergan
Old Dutch
editEtymology
editVerb
editgibergan
- to hide
Inflection
editConjugation of gibergan (strong class 3)
infinitive | gibergan | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | gibergo, gibergon | gibarh |
2nd person singular | gibirgis, gibirgist | giburgi, giburgis |
3rd person singular | gibirgit | gibarh |
1st person plural | gibergon | giburgun |
2nd person plural | giberget | giburgut |
3rd person plural | gibergont | giburgun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | giberge | giburgi |
2nd person singular | giberges, gibergest | giburgi, giburgis |
3rd person singular | giberge | giburgi |
1st person plural | gibergen | giburgin |
2nd person plural | giberget | giburgit |
3rd person plural | gibergen | giburgin |
imperative | present | |
singular | giberh, gibirh | |
plural | giberget | |
participle | present | past |
gibergandi | giborgan |
Descendants
edit- Middle Dutch: gebergen
Further reading
edit- “gibergan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
Old Saxon
editEtymology
editVerb
editgibergan
- to protect
Conjugation
editConjugation of gibergan (strong class 3)
infinitive | gibergan | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | gibirgu | gibarh, gibarg |
2nd person singular | gibirgis | giburgi |
3rd person singular | gibirgid | gibarh, gibarg |
plural | gibergad | giburgun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | giberge | giburgi |
2nd person singular | giberges | giburgis |
3rd person singular | giberge | giburgi |
plural | gibergen | giburgin |
imperative | present | |
singular | giberg | |
plural | gibergad | |
participle | present | past |
gibirgandi | giborgan |