grandicornis
Latin edit
Etymology edit
New Latin; from grandis (“large”) + cornum (“horn”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ɡran.diˈkor.nis/, [ɡrän̪d̪ɪˈkɔrnɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ɡran.diˈkor.nis/, [ɡrän̪d̪iˈkɔrnis]
Adjective edit
grandicornis (neuter grandicorne); third-declension two-termination adjective
Usage notes edit
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | grandicornis | grandicorne | grandicornēs | grandicornia | |
Genitive | grandicornis | grandicornium | |||
Dative | grandicornī | grandicornibus | |||
Accusative | grandicornem | grandicorne | grandicornēs grandicornīs |
grandicornia | |
Ablative | grandicornī | grandicornibus | |||
Vocative | grandicornis | grandicorne | grandicornēs | grandicornia |