hærðr

Old Norse

Etymology

From hár (“hair”).

Adjective

hærðr

1. haired

Declension

    Strong declension of hærðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	hærðr	hærð	hært
accusative	hærðan	hærða	hært
dative	hærðum	hærðri	hærðu
genitive	hærðs	hærðrar	hærðs
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	hærðir	hærðar	hærð
accusative	hærða	hærðar	hærð
dative	hærðum	hærðum	hærðum
genitive	hærðra	hærðra	hærðra

    Weak declension of hærðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	hærði	hærða	hærða
accusative	hærða	hærðu	hærða
dative	hærða	hærðu	hærða
genitive	hærða	hærðu	hærða
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	hærðu	hærðu	hærðu
accusative	hærðu	hærðu	hærðu
dative	hærðum	hærðum	hærðum
genitive	hærðu	hærðu	hærðu

Derived terms

• hvíthærðr
• ljóshærðr
• rauðhærðr

Descendants

• Icelandic: hærður
• Faroese: hærdur
• Norwegian Nynorsk: hærd

References

• “hærðr”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press