hafta sonu

Turkish

From hafta (“week”) + son (“end”).

hafta sonu (definite accusative hafta sonunu, plural hafta sonları)

Declension of hafta sonu

	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	hafta sonu	hafta sonları
definite accusative (belirtme)	hafta sonunu	hafta sonlarını
dative (yönelme)	hafta sonuna	hafta sonlarına
locative (bulunma)	hafta sonunda	hafta sonlarında
ablative (ayrılma)	hafta sonundan	hafta sonlarından
genitive (tamlayan)	hafta sonunun	hafta sonlarının