See also: Heiður

Faroese

edit

Etymology

edit

From Old Norse heiðr, from Proto-Germanic *haiduz.

Pronunciation

edit

Noun

edit

heiður m (genitive singular heiðurs, uncountable)

  1. honour, honor, award
  2. blue skies and sun

Declension

edit
m19s Singular
Indefinite Definite
Nominative heiður heiðurin
Accusative heiður heiðurin
Dative heiðri heiðrinum
Genitive heiðurs heiðursins

Derived terms

edit

Adjective

edit

heiður

  1. bright, clear, cloudless

Declension

edit
heiður a15
Singular (eintal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) heiður heið heitt
Accusative (hvønnfall) heiðan heiða
Dative (hvørjumfall) heiðum heiðari heiðum
Genitive (hvørsfall) (heiðs) (heiðar) (heiðs)
Plural (fleirtal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) heiðir heiðar heið
Accusative (hvønnfall) heiðar
Dative (hvørjumfall) heiðum
Genitive (hvørsfall) (heiða)

Icelandic

edit

Pronunciation

edit

Etymology 1

edit

From Old Norse heiðr, from Proto-Germanic *haiduz.

Noun

edit

heiður m (genitive singular heiðurs, no plural)

  1. honour, honor
Declension
edit

Etymology 2

edit

From Old Norse heiðr, from Proto-Germanic *haidaz, *haidraz.

Adjective

edit

heiður (comparative heiðari, superlative heiðastur)

  1. bright, clear, cloudless
Inflection
edit

References

edit