hoogleraar

Dutch

Etymology

Compound of hoog +‎ leraar.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɦoːxˈleː.raːr/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: hoog‧le‧raar

Noun

hoogleraar m (plural hoogleraars or hoogleraren, diminutive hoogleraartje n)

1. professor [from late 17th c.]

   De hoogleraar gaf een lezing over kwantumfysica. ― The professor gave a lecture on quantum physics.

   Ze is hoogleraar in de rechten aan de Universiteit van Amsterdam. ― She is a professor of law at the University of Amsterdam.

Synonyms

• professor

Derived terms

• hoogleraarschap

Descendants

• Afrikaans: hoogleraar
• → Indonesian: guru besar (calque)
• → Indonesian: mahaguru (calque)
• → West Frisian: heechlearaar (calque)