hvetja

Icelandic

hvetja (weak verb, third-person singular past indicative hvatti, supine hvatt)

(transitive, governs the accusative) to sharpen, whet (a blade, etc.)
(transitive, governs the accusative) to encourage
(transitive, governs the accusative) to catalyze; (to bring about the catalysis of a chemical reaction)

hvetja — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hvetja
supine (sagnbót)		hvatt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hvetjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hvet	við hvetjum	present (nútíð)	ég hvetji	við hvetjum
	þú hvetur	þið hvetjið		þú hvetjir	þið hvetjið
	hann, hún, það hvetur	þeir, þær, þau hvetja		hann, hún, það hvetji	þeir, þær, þau hvetji

past (þátíð)	ég hvatti	við hvöttum	past (þátíð)	ég hvetti	við hvettum
	þú hvattir	þið hvöttuð		þú hvettir	þið hvettuð
	hann, hún, það hvatti	þeir, þær, þau hvöttu		hann, hún, það hvetti	þeir, þær, þau hvettu

imperative (boðháttur)	hvet (þú)	hvetjið (þið)
	hvettu	hvetjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hvetjast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hvetjast
supine (sagnbót)		hvast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hvetjandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hvest	við hvetjumst	present (nútíð)	ég hvetjist	við hvetjumst
	þú hvest	þið hvetjist		þú hvetjist	þið hvetjist
	hann, hún, það hvest	þeir, þær, þau hvetjast		hann, hún, það hvetjist	þeir, þær, þau hvetjist

past (þátíð)	ég hvattist	við hvöttumst	past (þátíð)	ég hvettist	við hvettumst
	þú hvattist	þið hvöttust		þú hvettist	þið hvettust
	hann, hún, það hvattist	þeir, þær, þau hvöttust		hann, hún, það hvettist	þeir, þær, þau hvettust

imperative (boðháttur)	hvest (þú)	hvetist (þið)
	hvestu	hvetisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hvattur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hvattur	hvatt	hvatt	hvattir	hvattar	hvatt
accusative (þolfall)	hvattan	hvatta	hvatt	hvatta	hvattar	hvatt
dative (þágufall)	hvattum	hvattri	hvattu	hvattum	hvattum	hvattum
genitive (eignarfall)	hvatts	hvattrar	hvatts	hvettra	hvettra	hvettra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hvatti	hvatta	hvatta	hvattu	hvattu	hvattu
accusative (þolfall)	hvatta	hvattu	hvatta	hvattu	hvattu	hvattu
dative (þágufall)	hvatta	hvattu	hvatta	hvattu	hvattu	hvattu
genitive (eignarfall)	hvatta	hvattu	hvatta	hvattu	hvattu	hvattu

hvetja (singular past indicative hvatti, plural past indicative hvǫttu, past participle hvattr)

Conjugation of hvetja — active (weak class 1)

Conjugation of hvetja — mediopassive (weak class 1)

“hvetja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press