hvika
Icelandic edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Verb edit
hvika (weak verb, third-person singular past indicative hvikaði, supine hvikað)
- (intransitive) to falter, to waver
Conjugation edit
hvika — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hvika | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hvikað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hvikandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hvika | við hvikum | present (nútíð) |
ég hviki | við hvikum |
| þú hvikar | þið hvikið | þú hvikir | þið hvikið | ||
| hann, hún, það hvikar | þeir, þær, þau hvika | hann, hún, það hviki | þeir, þær, þau hviki | ||
| past (þátíð) |
ég hvikaði | við hvikuðum | past (þátíð) |
ég hvikaði | við hvikuðum |
| þú hvikaðir | þið hvikuðuð | þú hvikaðir | þið hvikuðuð | ||
| hann, hún, það hvikaði | þeir, þær, þau hvikuðu | hann, hún, það hvikaði | þeir, þær, þau hvikuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
hvika (þú) | hvikið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hvikaðu | hvikiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að hvikast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hvikast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hvikandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hvikast | við hvikumst | present (nútíð) |
ég hvikist | við hvikumst |
| þú hvikast | þið hvikist | þú hvikist | þið hvikist | ||
| hann, hún, það hvikast | þeir, þær, þau hvikast | hann, hún, það hvikist | þeir, þær, þau hvikist | ||
| past (þátíð) |
ég hvikaðist | við hvikuðumst | past (þátíð) |
ég hvikaðist | við hvikuðumst |
| þú hvikaðist | þið hvikuðust | þú hvikaðist | þið hvikuðust | ||
| hann, hún, það hvikaðist | þeir, þær, þau hvikuðust | hann, hún, það hvikaðist | þeir, þær, þau hvikuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
hvikast (þú) | hvikist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hvikastu | hvikisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hvikaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hvikaður | hvikuð | hvikað | hvikaðir | hvikaðar | hvikuð | |
| accusative (þolfall) |
hvikaðan | hvikaða | hvikað | hvikaða | hvikaðar | hvikuð | |
| dative (þágufall) |
hvikuðum | hvikaðri | hvikuðu | hvikuðum | hvikuðum | hvikuðum | |
| genitive (eignarfall) |
hvikaðs | hvikaðrar | hvikaðs | hvikaðra | hvikaðra | hvikaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hvikaði | hvikaða | hvikaða | hvikuðu | hvikuðu | hvikuðu | |
| accusative (þolfall) |
hvikaða | hvikuðu | hvikaða | hvikuðu | hvikuðu | hvikuðu | |
| dative (þágufall) |
hvikaða | hvikuðu | hvikaða | hvikuðu | hvikuðu | hvikuðu | |
| genitive (eignarfall) |
hvikaða | hvikuðu | hvikaða | hvikuðu | hvikuðu | hvikuðu | |
Old Norse edit
Etymology edit
Compare kvikr (“lively, quick”) and kvikna (“to come to life, stir about”).
Verb edit
hvika
- (intransitive) to quail, shrink, waver
Descendants edit
References edit
- “hvika”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press