hvika

Icelandic

hvika (weak verb, third-person singular past indicative hvikaði, supine hvikað)

hvika — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hvika
supine (sagnbót)		hvikað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hvikandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hvika	við hvikum	present (nútíð)	ég hviki	við hvikum
	þú hvikar	þið hvikið		þú hvikir	þið hvikið
	hann, hún, það hvikar	þeir, þær, þau hvika		hann, hún, það hviki	þeir, þær, þau hviki

past (þátíð)	ég hvikaði	við hvikuðum	past (þátíð)	ég hvikaði	við hvikuðum
	þú hvikaðir	þið hvikuðuð		þú hvikaðir	þið hvikuðuð
	hann, hún, það hvikaði	þeir, þær, þau hvikuðu		hann, hún, það hvikaði	þeir, þær, þau hvikuðu

imperative (boðháttur)	hvika (þú)	hvikið (þið)
	hvikaðu	hvikiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hvikast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hvikast
supine (sagnbót)		hvikast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hvikandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hvikast	við hvikumst	present (nútíð)	ég hvikist	við hvikumst
	þú hvikast	þið hvikist		þú hvikist	þið hvikist
	hann, hún, það hvikast	þeir, þær, þau hvikast		hann, hún, það hvikist	þeir, þær, þau hvikist

past (þátíð)	ég hvikaðist	við hvikuðumst	past (þátíð)	ég hvikaðist	við hvikuðumst
	þú hvikaðist	þið hvikuðust		þú hvikaðist	þið hvikuðust
	hann, hún, það hvikaðist	þeir, þær, þau hvikuðust		hann, hún, það hvikaðist	þeir, þær, þau hvikuðust

imperative (boðháttur)	hvikast (þú)	hvikist (þið)
	hvikastu	hvikisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hvikaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hvikaður	hvikuð	hvikað	hvikaðir	hvikaðar	hvikuð
accusative (þolfall)	hvikaðan	hvikaða	hvikað	hvikaða	hvikaðar	hvikuð
dative (þágufall)	hvikuðum	hvikaðri	hvikuðu	hvikuðum	hvikuðum	hvikuðum
genitive (eignarfall)	hvikaðs	hvikaðrar	hvikaðs	hvikaðra	hvikaðra	hvikaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hvikaði	hvikaða	hvikaða	hvikuðu	hvikuðu	hvikuðu
accusative (þolfall)	hvikaða	hvikuðu	hvikaða	hvikuðu	hvikuðu	hvikuðu
dative (þágufall)	hvikaða	hvikuðu	hvikaða	hvikuðu	hvikuðu	hvikuðu
genitive (eignarfall)	hvikaða	hvikuðu	hvikaða	hvikuðu	hvikuðu	hvikuðu

Compare kvikr (“lively, quick”) and kvikna (“to come to life, stir about”).

hvika

“hvika”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press