idman
Azerbaijani edit
Cyrillic | идман | |
---|---|---|
Abjad |
Etymology edit
Borrowed from Arabic إِدْمَان (ʔidmān), the verbal noun of أَدْمَنَ (ʔadmana, “to do continually, to cleave to, to devote oneself to; to be addicted to”) . For the development of senses, compare Azerbaijani vərdiş, vərziş.
Pronunciation edit
Noun edit
idman (definite accusative idmanı, plural idmanlar)
Declension edit
Declension of idman | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
singular | plural | |||||||
nominative | idman |
idmanlar | ||||||
definite accusative | idmanı |
idmanları | ||||||
dative | idmana |
idmanlara | ||||||
locative | idmanda |
idmanlarda | ||||||
ablative | idmandan |
idmanlardan | ||||||
definite genitive | idmanın |
idmanların |
Derived terms edit
- idmançı (“sportsman, athlete”)
- idman daşı (“kettlebell”)
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish ادمان (idman), from Arabic إِدْمَان (ʔidmān).
Pronunciation edit
- Hyphenation: id‧man
Noun edit
idman (definite accusative idmanı, plural idmanlar)
Declension edit
References edit
- “idman”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Nişanyan, Sevan (2002–) “idman”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “ادمان”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 52