Latin

edit

Etymology

edit

Perfect passive participle of igniō.

Participle

edit

ignītus (feminine ignīta, neuter ignītum); first/second-declension participle

  1. ignited, set on fire

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ignītus ignīta ignītum ignītī ignītae ignīta
Genitive ignītī ignītae ignītī ignītōrum ignītārum ignītōrum
Dative ignītō ignītō ignītīs
Accusative ignītum ignītam ignītum ignītōs ignītās ignīta
Ablative ignītō ignītā ignītō ignītīs
Vocative ignīte ignīta ignītum ignītī ignītae ignīta

Descendants

edit
  • Italian: ignito
  • Spanish: ignito

References

edit
  • ignitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ignitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.