impunitus
Latin
editAlternative forms
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /im.puːˈniː.tus/, [ɪmpuːˈniːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /im.puˈni.tus/, [impuˈniːt̪us]
Adjective
editimpūnītus (feminine impūnīta, neuter impūnītum); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | impūnītus | impūnīta | impūnītum | impūnītī | impūnītae | impūnīta | |
Genitive | impūnītī | impūnītae | impūnītī | impūnītōrum | impūnītārum | impūnītōrum | |
Dative | impūnītō | impūnītō | impūnītīs | ||||
Accusative | impūnītum | impūnītam | impūnītum | impūnītōs | impūnītās | impūnīta | |
Ablative | impūnītō | impūnītā | impūnītō | impūnītīs | |||
Vocative | impūnīte | impūnīta | impūnītum | impūnītī | impūnītae | impūnīta |
Descendants
edit- Italian: impunito
References
edit- “impunitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “impunitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- impunitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to let a person go scot-free: impunitum aliquem dimittere
- to let a person go scot-free: impunitum aliquem dimittere