incisivus
Latin edit
Etymology edit
From incīdō (“to cut in, cut through”) + -īvus (“-ive”, adjectival suffix). Attested from the 12th century.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /in.kiːˈsiː.u̯us/, [ɪŋkiːˈs̠iːu̯ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.t͡ʃiˈsi.vus/, [in̠ʲt͡ʃiˈs̬iːvus]
Adjective edit
incīsīvus (feminine incīsīva, neuter incīsīvum); first/second-declension adjective (Medieval Latin)
Inflection edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incīsīvus | incīsīva | incīsīvum | incīsīvī | incīsīvae | incīsīva | |
Genitive | incīsīvī | incīsīvae | incīsīvī | incīsīvōrum | incīsīvārum | incīsīvōrum | |
Dative | incīsīvō | incīsīvō | incīsīvīs | ||||
Accusative | incīsīvum | incīsīvam | incīsīvum | incīsīvōs | incīsīvās | incīsīva | |
Ablative | incīsīvō | incīsīvā | incīsīvō | incīsīvīs | |||
Vocative | incīsīve | incīsīva | incīsīvum | incīsīvī | incīsīvae | incīsīva |