incommutabilis
Latin
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /in.kom.muːˈtaː.bi.lis/, [ɪŋkɔmːuːˈt̪äːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.kom.muˈta.bi.lis/, [iŋkomːuˈt̪äːbilis]
Adjective
editincommūtābilis (neuter incommūtābile); third-declension two-termination adjective
Declension
editThird-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | incommūtābilis | incommūtābile | incommūtābilēs | incommūtābilia | |
Genitive | incommūtābilis | incommūtābilium | |||
Dative | incommūtābilī | incommūtābilibus | |||
Accusative | incommūtābilem | incommūtābile | incommūtābilēs incommūtābilīs |
incommūtābilia | |
Ablative | incommūtābilī | incommūtābilibus | |||
Vocative | incommūtābilis | incommūtābile | incommūtābilēs | incommūtābilia |
References
edit- “incommutabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “incommutabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- incommutabilis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- incommutabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.