Latin edit

Etymology edit

From in- +‎ cōnsuētus.

Pronunciation edit

Adjective edit

incōnsuētus (feminine incōnsuēta, neuter incōnsuētum); first/second-declension adjective

  1. unusual
  2. unused, unaccustomed

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative incōnsuētus incōnsuēta incōnsuētum incōnsuētī incōnsuētae incōnsuēta
Genitive incōnsuētī incōnsuētae incōnsuētī incōnsuētōrum incōnsuētārum incōnsuētōrum
Dative incōnsuētō incōnsuētō incōnsuētīs
Accusative incōnsuētum incōnsuētam incōnsuētum incōnsuētōs incōnsuētās incōnsuēta
Ablative incōnsuētō incōnsuētā incōnsuētō incōnsuētīs
Vocative incōnsuēte incōnsuēta incōnsuētum incōnsuētī incōnsuētae incōnsuēta

Descendants edit

  • Italian: inconsueto

References edit