infirmans
Latin edit
Etymology edit
Present active participle of īnfirmō (“weaken, enfeeble”)
Participle edit
īnfirmāns (genitive īnfirmantis); third-declension one-termination participle
- weakening, enfeebling, depriving of strength
- invalidating, disproving, disputing
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | īnfirmāns | īnfirmantēs | īnfirmantia | ||
Genitive | īnfirmantis | īnfirmantium | |||
Dative | īnfirmantī | īnfirmantibus | |||
Accusative | īnfirmantem | īnfirmāns | īnfirmantēs īnfirmantīs |
īnfirmantia | |
Ablative | īnfirmante īnfirmantī1 |
īnfirmantibus | |||
Vocative | īnfirmāns | īnfirmantēs | īnfirmantia |
1When used purely as an adjective.