ingratificus
Latin
editEtymology
editFrom in- + grātificus.
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /in.ɡraːˈti.fi.kus/, [ɪŋɡräːˈt̪ɪfɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.ɡraˈti.fi.kus/, [iŋɡräˈt̪iːfikus]
Adjective
editingrātificus (feminine ingrātifica, neuter ingrātificum); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ingrātificus | ingrātifica | ingrātificum | ingrātificī | ingrātificae | ingrātifica | |
Genitive | ingrātificī | ingrātificae | ingrātificī | ingrātificōrum | ingrātificārum | ingrātificōrum | |
Dative | ingrātificō | ingrātificō | ingrātificīs | ||||
Accusative | ingrātificum | ingrātificam | ingrātificum | ingrātificōs | ingrātificās | ingrātifica | |
Ablative | ingrātificō | ingrātificā | ingrātificō | ingrātificīs | |||
Vocative | ingrātifice | ingrātifica | ingrātificum | ingrātificī | ingrātificae | ingrātifica |
References
edit- “ingratificus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “ingratificus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ingratificus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- ingratificus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.