Latin

edit

Etymology

edit

Perfect passive participle of inhonōrō.

Participle

edit

inhonōrātus (feminine inhonōrāta, neuter inhonōrātum); first/second-declension participle

  1. dishonoured

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inhonōrātus inhonōrāta inhonōrātum inhonōrātī inhonōrātae inhonōrāta
Genitive inhonōrātī inhonōrātae inhonōrātī inhonōrātōrum inhonōrātārum inhonōrātōrum
Dative inhonōrātō inhonōrātō inhonōrātīs
Accusative inhonōrātum inhonōrātam inhonōrātum inhonōrātōs inhonōrātās inhonōrāta
Ablative inhonōrātō inhonōrātā inhonōrātō inhonōrātīs
Vocative inhonōrāte inhonōrāta inhonōrātum inhonōrātī inhonōrātae inhonōrāta

References

edit
  • inhonoratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inhonoratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • inhonoratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.