Latin edit

Pronunciation edit

Verb edit

inhonōrō (present infinitive inhonōrāre, perfect active inhonōrāvī, supine inhonōrātum); first conjugation

  1. to dishonour

Conjugation edit

   Conjugation of inhonōrō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present inhonōrō inhonōrās inhonōrat inhonōrāmus inhonōrātis inhonōrant
imperfect inhonōrābam inhonōrābās inhonōrābat inhonōrābāmus inhonōrābātis inhonōrābant
future inhonōrābō inhonōrābis inhonōrābit inhonōrābimus inhonōrābitis inhonōrābunt
perfect inhonōrāvī inhonōrāvistī inhonōrāvit inhonōrāvimus inhonōrāvistis inhonōrāvērunt,
inhonōrāvēre
pluperfect inhonōrāveram inhonōrāverās inhonōrāverat inhonōrāverāmus inhonōrāverātis inhonōrāverant
future perfect inhonōrāverō inhonōrāveris inhonōrāverit inhonōrāverimus inhonōrāveritis inhonōrāverint
passive present inhonōror inhonōrāris,
inhonōrāre
inhonōrātur inhonōrāmur inhonōrāminī inhonōrantur
imperfect inhonōrābar inhonōrābāris,
inhonōrābāre
inhonōrābātur inhonōrābāmur inhonōrābāminī inhonōrābantur
future inhonōrābor inhonōrāberis,
inhonōrābere
inhonōrābitur inhonōrābimur inhonōrābiminī inhonōrābuntur
perfect inhonōrātus + present active indicative of sum
pluperfect inhonōrātus + imperfect active indicative of sum
future perfect inhonōrātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present inhonōrem inhonōrēs inhonōret inhonōrēmus inhonōrētis inhonōrent
imperfect inhonōrārem inhonōrārēs inhonōrāret inhonōrārēmus inhonōrārētis inhonōrārent
perfect inhonōrāverim inhonōrāverīs inhonōrāverit inhonōrāverīmus inhonōrāverītis inhonōrāverint
pluperfect inhonōrāvissem inhonōrāvissēs inhonōrāvisset inhonōrāvissēmus inhonōrāvissētis inhonōrāvissent
passive present inhonōrer inhonōrēris,
inhonōrēre
inhonōrētur inhonōrēmur inhonōrēminī inhonōrentur
imperfect inhonōrārer inhonōrārēris,
inhonōrārēre
inhonōrārētur inhonōrārēmur inhonōrārēminī inhonōrārentur
perfect inhonōrātus + present active subjunctive of sum
pluperfect inhonōrātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present inhonōrā inhonōrāte
future inhonōrātō inhonōrātō inhonōrātōte inhonōrantō
passive present inhonōrāre inhonōrāminī
future inhonōrātor inhonōrātor inhonōrantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives inhonōrāre inhonōrāvisse inhonōrātūrum esse inhonōrārī inhonōrātum esse inhonōrātum īrī
participles inhonōrāns inhonōrātūrus inhonōrātus inhonōrandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
inhonōrandī inhonōrandō inhonōrandum inhonōrandō inhonōrātum inhonōrātū

Adjective edit

inhonōrō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of inhonōrus

References edit

  • inhonoro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inhonoro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.