innheimta

Icelandic

Etymology

From inn- +‎ heimta.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɪnːheim̥ta/

Verb

innheimta (weak verb, third-person singular past indicative innheimti, supine innheimt)

1. to collect (taxes, fees, debt, etc.)

Conjugation

innheimta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að innheimta
supine (sagnbót)		innheimt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		innheimtandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég innheimti	við innheimtum	present (nútíð)	ég innheimti	við innheimtum
	þú innheimtir	þið innheimtið		þú innheimtir	þið innheimtið
	hann, hún, það innheimtir	þeir, þær, þau innheimta		hann, hún, það innheimti	þeir, þær, þau innheimti
past (þátíð)	ég innheimti	við innheimtum	past (þátíð)	ég innheimti	við innheimtum
	þú innheimtir	þið innheimtuð		þú innheimtir	þið innheimtuð
	hann, hún, það innheimti	þeir, þær, þau innheimtu		hann, hún, það innheimti	þeir, þær, þau innheimtu
imperative (boðháttur)	innheimt (þú)	innheimtið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	innheimtu	innheimtiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

innheimtast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að innheimtast
supine (sagnbót)		innheimst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		innheimtandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég innheimtist	við innheimtumst	present (nútíð)	ég innheimtist	við innheimtumst
	þú innheimtist	þið innheimtist		þú innheimtist	þið innheimtist
	hann, hún, það innheimtist	þeir, þær, þau innheimtast		hann, hún, það innheimtist	þeir, þær, þau innheimtist
past (þátíð)	ég innheimtist	við innheimtumst	past (þátíð)	ég innheimtist	við innheimtumst
	þú innheimtist	þið innheimtust		þú innheimtist	þið innheimtust
	hann, hún, það innheimtist	þeir, þær, þau innheimtust		hann, hún, það innheimtist	þeir, þær, þau innheimtust
imperative (boðháttur)	innheimst (þú)	innheimtist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	innheimstu	innheimtisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

innheimtur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	innheimtur	innheimt	innheimt		innheimtir	innheimtar	innheimt
accusative (þolfall)	innheimtan	innheimta	innheimt		innheimta	innheimtar	innheimt
dative (þágufall)	innheimtum	innheimtri	innheimtu		innheimtum	innheimtum	innheimtum
genitive (eignarfall)	innheimts	innheimtrar	innheimts		innheimtra	innheimtra	innheimtra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	innheimti	innheimta	innheimta		innheimtu	innheimtu	innheimtu
accusative (þolfall)	innheimta	innheimtu	innheimta		innheimtu	innheimtu	innheimtu
dative (þágufall)	innheimta	innheimtu	innheimta		innheimtu	innheimtu	innheimtu
genitive (eignarfall)	innheimta	innheimtu	innheimta		innheimtu	innheimtu	innheimtu

Noun

innheimta f (genitive singular innheimtu, nominative plural innheimtur)

1. (debt/fee/tax) collection

Declension

declension of innheimta

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	innheimta	innheimtan	innheimtur	innheimturnar
accusative	innheimtu	innheimtuna	innheimtur	innheimturnar
dative	innheimtu	innheimtunni	innheimtum	innheimtunum
genitive	innheimtu	innheimtunnar	innheimta/innheimtna	innheimtanna/innheimtnanna

Derived terms

• innheimtumaður