inquietatus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of inquiētō (“disturb, disquiet”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /in.kʷi.eːˈtaː.tus/, [ɪŋkʷieːˈt̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.kwi.eˈta.tus/, [iŋkwieˈt̪äːt̪us]
Participle
editinquiētātus (feminine inquiētāta, neuter inquiētātum); first/second-declension participle
- disturbed, disquieted, having been disturbed
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inquiētātus | inquiētāta | inquiētātum | inquiētātī | inquiētātae | inquiētāta | |
Genitive | inquiētātī | inquiētātae | inquiētātī | inquiētātōrum | inquiētātārum | inquiētātōrum | |
Dative | inquiētātō | inquiētātō | inquiētātīs | ||||
Accusative | inquiētātum | inquiētātam | inquiētātum | inquiētātōs | inquiētātās | inquiētāta | |
Ablative | inquiētātō | inquiētātā | inquiētātō | inquiētātīs | |||
Vocative | inquiētāte | inquiētāta | inquiētātum | inquiētātī | inquiētātae | inquiētāta |