instruktegar
Ido edit
Etymology edit
From instruktar (“to teach, instruct”) + -eg-.
Verb edit
instruktegar (present tense instruktegas, past tense instruktegis, future tense instruktegos, imperative instruktegez, conditional instruktegus)
- (transitive) to cram
Conjugation edit
Conjugation of instruktegar
|
present | past | future | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | instruktegar | instruktegir | instruktegor | ||||
| tense | instruktegas | instruktegis | instruktegos | ||||
| conditional | instruktegus | ||||||
| imperative | instruktegez | ||||||
| adjective active participle | instrukteganta | instrukteginta | instruktegonta | ||||
| adverbial active participle | instruktegante | instrukteginte | instruktegonte | ||||
| nominal active participle | singular | instrukteganto | instrukteginto | instruktegonto | |||
| plural | instrukteganti | instrukteginti | instruktegonti | ||||
| adjective passive participle | instruktegata | instruktegita | instruktegota | ||||
| adverbial passive participle | instruktegate | instruktegite | instruktegote | ||||
| nominal passive participle | singular | instruktegato | instruktegito | instruktegoto | |||
| plural | instruktegati | instruktegiti | instruktegoti | ||||