Latin

edit

Etymology

edit

Present participle of interrumpō

Participle

edit

interrumpēns (genitive interrumpentis); third-declension one-termination participle

  1. breaking apart
  2. breaking off, interrupting or cutting short

Declension

edit

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative interrumpēns interrumpentēs interrumpentia
Genitive interrumpentis interrumpentium
Dative interrumpentī interrumpentibus
Accusative interrumpentem interrumpēns interrumpentēs
interrumpentīs
interrumpentia
Ablative interrumpente
interrumpentī1
interrumpentibus
Vocative interrumpēns interrumpentēs interrumpentia

1When used purely as an adjective.