Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of intrīcō.

Participle edit

intrīcātus (feminine intrīcāta, neuter intrīcātum); first/second-declension participle

  1. entangled
  2. intricate, complex

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative intrīcātus intrīcāta intrīcātum intrīcātī intrīcātae intrīcāta
Genitive intrīcātī intrīcātae intrīcātī intrīcātōrum intrīcātārum intrīcātōrum
Dative intrīcātō intrīcātō intrīcātīs
Accusative intrīcātum intrīcātam intrīcātum intrīcātōs intrīcātās intrīcāta
Ablative intrīcātō intrīcātā intrīcātō intrīcātīs
Vocative intrīcāte intrīcāta intrīcātum intrīcātī intrīcātae intrīcāta

References edit

  • intricatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • intricatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • intricatus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016