Latin

edit

Etymology

edit

From invideō.

Pronunciation

edit

Adjective

edit

invidus (feminine invida, neuter invidum); first/second-declension adjective

  1. envious
    • 8 CE, Ovid, Metamorphoses 4.73:
      "invide" dicebant "paries, quid amantibus obstas?
      O envious wall why do you stand in the way of lovers?
  2. hostile, inimical

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative invidus invida invidum invidī invidae invida
Genitive invidī invidae invidī invidōrum invidārum invidōrum
Dative invidō invidō invidīs
Accusative invidum invidam invidum invidōs invidās invida
Ablative invidō invidā invidō invidīs
Vocative invide invida invidum invidī invidae invida

Descendants

edit
  • Portuguese: ínvido

References

edit
  • invidus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • invidus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • invidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.