irrisus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of irrīdeō
Participle edit
irrīsus (feminine irrīsa, neuter irrīsum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | irrīsus | irrīsa | irrīsum | irrīsī | irrīsae | irrīsa | |
Genitive | irrīsī | irrīsae | irrīsī | irrīsōrum | irrīsārum | irrīsōrum | |
Dative | irrīsō | irrīsō | irrīsīs | ||||
Accusative | irrīsum | irrīsam | irrīsum | irrīsōs | irrīsās | irrīsa | |
Ablative | irrīsō | irrīsā | irrīsō | irrīsīs | |||
Vocative | irrīse | irrīsa | irrīsum | irrīsī | irrīsae | irrīsa |
References edit
- “irrisus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press