Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From in- +‎ rīdeō (laugh; ridicule).

Pronunciation edit

Verb edit

irrīdeō (present infinitive irrīdēre, perfect active irrīsī, supine irrīsum); second conjugation

  1. to laugh at, mock, make fun of, ridicule; joke, jeer
    • 8 CE, Ovid, Fasti 1.420:
      irrīsum voltū dēspicit illa suō
      She ridicules him, and by the look on her face she despises him.
  2. to make a laughing stock or a fool of

Conjugation edit

   Conjugation of irrīdeō (second conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present irrīdeō irrīdēs irrīdet irrīdēmus irrīdētis irrīdent
imperfect irrīdēbam irrīdēbās irrīdēbat irrīdēbāmus irrīdēbātis irrīdēbant
future irrīdēbō irrīdēbis irrīdēbit irrīdēbimus irrīdēbitis irrīdēbunt
perfect irrīsī irrīsistī irrīsit irrīsimus irrīsistis irrīsērunt,
irrīsēre
pluperfect irrīseram irrīserās irrīserat irrīserāmus irrīserātis irrīserant
future perfect irrīserō irrīseris irrīserit irrīserimus irrīseritis irrīserint
passive present irrīdeor irrīdēris,
irrīdēre
irrīdētur irrīdēmur irrīdēminī irrīdentur
imperfect irrīdēbar irrīdēbāris,
irrīdēbāre
irrīdēbātur irrīdēbāmur irrīdēbāminī irrīdēbantur
future irrīdēbor irrīdēberis,
irrīdēbere
irrīdēbitur irrīdēbimur irrīdēbiminī irrīdēbuntur
perfect irrīsus + present active indicative of sum
pluperfect irrīsus + imperfect active indicative of sum
future perfect irrīsus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present irrīdeam irrīdeās irrīdeat irrīdeāmus irrīdeātis irrīdeant
imperfect irrīdērem irrīdērēs irrīdēret irrīdērēmus irrīdērētis irrīdērent
perfect irrīserim irrīserīs irrīserit irrīserīmus irrīserītis irrīserint
pluperfect irrīsissem irrīsissēs irrīsisset irrīsissēmus irrīsissētis irrīsissent
passive present irrīdear irrīdeāris,
irrīdeāre
irrīdeātur irrīdeāmur irrīdeāminī irrīdeantur
imperfect irrīdērer irrīdērēris,
irrīdērēre
irrīdērētur irrīdērēmur irrīdērēminī irrīdērentur
perfect irrīsus + present active subjunctive of sum
pluperfect irrīsus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present irrīdē irrīdēte
future irrīdētō irrīdētō irrīdētōte irrīdentō
passive present irrīdēre irrīdēminī
future irrīdētor irrīdētor irrīdentor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives irrīdēre irrīsisse irrīsūrum esse irrīdērī irrīsum esse irrīsum īrī
participles irrīdēns irrīsūrus irrīsus irrīdendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
irrīdendī irrīdendō irrīdendum irrīdendō irrīsum irrīsū

Derived terms edit

Related terms edit

Descendants edit

  • Italian: irridere

References edit

  • irrideo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • irrideo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to make sport of, rally a person: ludere, irridere, deridere aliquem