iurisconsultus
Latin
editAlternative forms
editEtymology
editFrom iūs (“law”) + cōnsultus (“experienced”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /i̯uː.ris.konˈsul.tus/, [i̯uːrɪs̠kõːˈs̠ʊɫ̪t̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ju.ris.konˈsul.tus/, [juriskonˈsul̪t̪us]
Noun
editiūriscōnsultus m (genitive iūriscōnsultī); second declension
Declension
editSecond-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | iūriscōnsultus | iūriscōnsultī |
Genitive | iūriscōnsultī | iūriscōnsultōrum |
Dative | iūriscōnsultō | iūriscōnsultīs |
Accusative | iūriscōnsultum | iūriscōnsultōs |
Ablative | iūriscōnsultō | iūriscōnsultīs |
Vocative | iūriscōnsulte | iūriscōnsultī |
Descendants
edit- Italian: giureconsulto (through altered form iūrecōnsultus)
References
edit- iurisconsultus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- iurisconsultus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016