iussurus
Latin edit
Etymology edit
Future active participle of iubeō (“I command, order”).
Participle edit
iussūrus (feminine iussūra, neuter iussūrum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | iussūrus | iussūra | iussūrum | iussūrī | iussūrae | iussūra | |
Genitive | iussūrī | iussūrae | iussūrī | iussūrōrum | iussūrārum | iussūrōrum | |
Dative | iussūrō | iussūrō | iussūrīs | ||||
Accusative | iussūrum | iussūram | iussūrum | iussūrōs | iussūrās | iussūra | |
Ablative | iussūrō | iussūrā | iussūrō | iussūrīs | |||
Vocative | iussūre | iussūra | iussūrum | iussūrī | iussūrae | iussūra |