iuvencus
Latin edit
Etymology edit
From Proto-Indo-European *h₂yuh₁n̥ḱós, equivalent to iuvenis + -cus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /i̯uˈu̯en.kus/, [i̯uˈu̯ɛŋkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /juˈven.kus/, [juˈvɛŋkus]
Adjective edit
iuvencus (feminine iuvenca, neuter iuvencum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | iuvencus | iuvenca | iuvencum | iuvencī | iuvencae | iuvenca | |
| Genitive | iuvencī | iuvencae | iuvencī | iuvencōrum | iuvencārum | iuvencōrum | |
| Dative | iuvencō | iuvencō | iuvencīs | ||||
| Accusative | iuvencum | iuvencam | iuvencum | iuvencōs | iuvencās | iuvenca | |
| Ablative | iuvencō | iuvencā | iuvencō | iuvencīs | |||
| Vocative | iuvence | iuvenca | iuvencum | iuvencī | iuvencae | iuvenca | |
Derived terms edit
Noun edit
iuvencus m (genitive iuvencī); second declension
Declension edit
Second-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | iuvencus | iuvencī |
| Genitive | iuvencī | iuvencōrum |
| Dative | iuvencō | iuvencīs |
| Accusative | iuvencum | iuvencōs |
| Ablative | iuvencō | iuvencīs |
| Vocative | iuvence | iuvencī |
Descendants edit
- Eastern Romance
- Italo-Dalmatian
- West Iberian
References edit
- “juvencus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “iuvencus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “iuvencus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers