izbăvitor

Romanian

Etymology

From izbăvi +‎ -tor.

Noun

izbăvitor m (plural izbăvitori)

1. savior

Declension

Declension of izbăvitor

	singular		plural
	indefinite articulation	definite articulation	indefinite articulation	definite articulation
nominative/accusative	(un) izbăvitor	izbăvitorul	(niște) izbăvitori	izbăvitorii
genitive/dative	(unui) izbăvitor	izbăvitorului	(unor) izbăvitori	izbăvitorilor
vocative	izbăvitorule		izbăvitorilor