jussus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of jubeō (“order”).
Participle
editjussus (feminine jussa, neuter jussum); first/second-declension participle
- Alternative spelling of iussus
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | jussus | jussa | jussum | jussī | jussae | jussa | |
Genitive | jussī | jussae | jussī | jussōrum | jussārum | jussōrum | |
Dative | jussō | jussō | jussīs | ||||
Accusative | jussum | jussam | jussum | jussōs | jussās | jussa | |
Ablative | jussō | jussā | jussō | jussīs | |||
Vocative | jusse | jussa | jussum | jussī | jussae | jussa |
Noun
editjussus m (genitive jussūs); fourth declension
- Alternative spelling of iussus
Declension
editFourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | jussus | jussūs |
Genitive | jussūs | jussuum |
Dative | jussuī | jussibus |
Accusative | jussum | jussūs |
Ablative | jussū | jussibus |
Vocative | jussus | jussūs |
References
edit- “jussus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- jussus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.