See also: kahin

Turkish

edit

Etymology

edit

From Ottoman Turkish كاهن (ḱahin), from Arabic كَاهِن (kāhin).

Pronunciation

edit

Noun

edit

kâhin (definite accusative kâhini, plural kâhinler)

  1. clairvoyant, seer, soothsayer (one who foretells the future)

Declension

edit
Inflection
Nominative kâhin
Definite accusative kâhini
Singular Plural
Nominative kâhin kâhinler
Definite accusative kâhini kâhinleri
Dative kâhine kâhinlere
Locative kâhinde kâhinlerde
Ablative kâhinden kâhinlerden
Genitive kâhinin kâhinlerin
Predicative forms
Singular Plural
1st singular kâhinim kâhinlerim
2nd singular kâhinsin kâhinlersin
3rd singular kâhin
kâhindir
kâhinler
kâhinlerdir
1st plural kâhiniz kâhinleriz
2nd plural kâhinsiniz kâhinlersiniz
3rd plural kâhinler kâhinlerdir