kötülük

Turkish

Etymology

From kötü +‎ -lük.

Noun

kötülük (definite accusative kötülüğü, plural kötülüklar)

1. badness, evilness

Declension

Inflection
Nominative	kötülük
Definite accusative	kötülüğü
	Singular	Plural
Nominative	kötülük	kötülükler
Definite accusative	kötülüğü	kötülükleri
Dative	kötülüğe	kötülüklere
Locative	kötülükte	kötülüklerde
Ablative	kötülükten	kötülüklerden
Genitive	kötülüğün	kötülüklerin

Antonyms

• iyilik