See also: kuňk

Turkish edit

Etymology edit

From Ottoman Turkish كنك (künk).

Pronunciation edit

Noun edit

künk (definite accusative küngü, plural künkler)

  1. conduit, water or gutter pipe (especially if of clay)

Declension edit

Inflection
Nominative künk
Definite accusative küngü
Singular Plural
Nominative künk künkler
Definite accusative küngü künkleri
Dative künge künklere
Locative künkte künklerde
Ablative künkten künklerden
Genitive küngün künklerin