künk
See also: kuňk
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish كنك (künk).
Pronunciation edit
Noun edit
künk (definite accusative küngü, plural künkler)
Declension edit
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | künk | |
Definite accusative | küngü | |
Singular | Plural | |
Nominative | künk | künkler |
Definite accusative | küngü | künkleri |
Dative | künge | künklere |
Locative | künkte | künklerde |
Ablative | künkten | künklerden |
Genitive | küngün | künklerin |