Turkish edit

Etymology edit

From Ottoman Turkish قین (kın),[1] from Proto-Turkic *kï̄n (sheath, scabbard).[2]

Pronunciation edit

Noun edit

kın (definite accusative kını, plural kınlar)

  1. sheath, scabbard

Declension edit

Inflection
Nominative kın
Definite accusative kını
Singular Plural
Nominative kın kınlar
Definite accusative kını kınları
Dative kına kınlara
Locative kında kınlarda
Ablative kından kınlardan
Genitive kının kınların

References edit

  1. ^ Redhouse, James W. (1890) “قین”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1510
  2. ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*Kɨ̄n”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8)‎[2], Leiden, New York, Köln: E.J. Brill