kategorikus
Hungarian edit
Etymology edit
Borrowed from German kategorisch (“categorical”).[1] With Latinate -ikus ending.
Pronunciation edit
Adjective edit
kategorikus (comparative kategorikusabb, superlative legkategorikusabb)
Declension edit
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | kategorikus | kategorikusak |
accusative | kategorikusat | kategorikusakat |
dative | kategorikusnak | kategorikusaknak |
instrumental | kategorikussal | kategorikusakkal |
causal-final | kategorikusért | kategorikusakért |
translative | kategorikussá | kategorikusakká |
terminative | kategorikusig | kategorikusakig |
essive-formal | kategorikusként | kategorikusakként |
essive-modal | — | — |
inessive | kategorikusban | kategorikusakban |
superessive | kategorikuson | kategorikusakon |
adessive | kategorikusnál | kategorikusaknál |
illative | kategorikusba | kategorikusakba |
sublative | kategorikusra | kategorikusakra |
allative | kategorikushoz | kategorikusakhoz |
elative | kategorikusból | kategorikusakból |
delative | kategorikusról | kategorikusakról |
ablative | kategorikustól | kategorikusaktól |
non-attributive possessive - singular |
kategorikusé | kategorikusaké |
non-attributive possessive - plural |
kategorikuséi | kategorikusakéi |
Derived terms edit
See also edit
References edit
- ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN
Further reading edit
- kategorikus in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN