kavuşum

Turkish

Etymology

From kavuş(mak) (“to meet”) +‎ -um.

Noun

kavuşum (definite accusative kavuşumu, plural kavuşumlar)

1. (astronomy) conjunction

Declension

Inflection
Nominative	kavuşum
Definite accusative	kavuşumu
	Singular	Plural
Nominative	kavuşum	kavuşumlar
Definite accusative	kavuşumu	kavuşumları
Dative	kavuşuma	kavuşumlara
Locative	kavuşumda	kavuşumlarda
Ablative	kavuşumdan	kavuşumlardan
Genitive	kavuşumun	kavuşumların