kiełzać

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kъlzati. Cognate with Old Czech klúzati.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /kjɛɫzat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /kjɛɫzat͡ɕ/

Verb

kiełzać impf

1. (intransitive) to slide (to move on a low-friction surface)

   Synonym: (perfective) pośliznąć

   • 1885-2024 [late 15th century], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎^[1], volume V, page 7:

     Kelsacz lubrico

     [Kiełzać lubrico]

Related terms

adjectives

• kłuzki

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “kiełzać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN