kieren
Dutch edit
Pronunciation edit
Noun edit
kieren
Anagrams edit
Luxembourgish edit
Etymology edit
From Middle High German kēren, from Old High German kēren, from earlier gikēren. Cognate with German kehren, Dutch keren.
Pronunciation edit
Verb edit
kieren (third-person singular present kiert, past participle gekiert, auxiliary verb hunn)
- (transitive) to sweep, to brush
Conjugation edit
Regular | ||
---|---|---|
infinitive | kieren | |
participle | gekiert | |
auxiliary | hunn | |
present indicative |
imperative | |
1st singular | kieren | — |
2nd singular | kiers | kier |
3rd singular | kiert | — |
1st plural | kieren | — |
2nd plural | kiert | kiert |
3rd plural | kieren | — |
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel. |