klára

See also: klara, klåra, Klara, Klára, and Klarą

Faroese

Verb

klára (third person singular past indicative kláraði, third person plural past indicative kláraðu, supine klárað)

1. to clear

Conjugation

Conjugation of klára (group v-30)
infinitive	klára
supine	klárað
participle (a6)1	klárandi	kláraður
	present	past
first singular	klári	kláraði
second singular	klárar	kláraði
third singular	klárar	kláraði
plural	klára	kláraðu
	imperative
singular	klára!
plural	klárið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰlauːra/

  Rhymes: -auːra

Verb

klára (weak verb, third-person singular past indicative kláraði, supine klárað)

1. to finish

Conjugation

klára — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að klára
supine (sagnbót)		klárað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		klárandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég klára	við klárum	present (nútíð)	ég klári	við klárum
	þú klárar	þið klárið		þú klárir	þið klárið
	hann, hún, það klárar	þeir, þær, þau klára		hann, hún, það klári	þeir, þær, þau klári
past (þátíð)	ég kláraði	við kláruðum	past (þátíð)	ég kláraði	við kláruðum
	þú kláraðir	þið kláruðuð		þú kláraðir	þið kláruðuð
	hann, hún, það kláraði	þeir, þær, þau kláruðu		hann, hún, það kláraði	þeir, þær, þau kláruðu
imperative (boðháttur)	klára (þú)	klárið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kláraðu	kláriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

klárast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að klárast
supine (sagnbót)		klárast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		klárandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég klárast	við klárumst	present (nútíð)	ég klárist	við klárumst
	þú klárast	þið klárist		þú klárist	þið klárist
	hann, hún, það klárast	þeir, þær, þau klárast		hann, hún, það klárist	þeir, þær, þau klárist
past (þátíð)	ég kláraðist	við kláruðumst	past (þátíð)	ég kláraðist	við kláruðumst
	þú kláraðist	þið kláruðust		þú kláraðist	þið kláruðust
	hann, hún, það kláraðist	þeir, þær, þau kláruðust		hann, hún, það kláraðist	þeir, þær, þau kláruðust
imperative (boðháttur)	klárast (þú)	klárist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	klárastu	kláristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kláraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kláraður	kláruð	klárað		kláraðir	kláraðar	kláruð
accusative (þolfall)	kláraðan	kláraða	klárað		kláraða	kláraðar	kláruð
dative (þágufall)	kláruðum	kláraðri	kláruðu		kláruðum	kláruðum	kláruðum
genitive (eignarfall)	kláraðs	kláraðrar	kláraðs		kláraðra	kláraðra	kláraðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kláraði	kláraða	kláraða		kláruðu	kláruðu	kláruðu
accusative (þolfall)	kláraða	kláruðu	kláraða		kláruðu	kláruðu	kláruðu
dative (þágufall)	kláraða	kláruðu	kláraða		kláruðu	kláruðu	kláruðu
genitive (eignarfall)	kláraða	kláruðu	kláraða		kláruðu	kláruðu	kláruðu