klekja

Icelandic

Etymology

From Old Norse klekja, perhaps of imitative origin, akin to English cluck.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰlɛːca/

  Rhymes: -ɛːca

Verb

klekja (weak verb, third-person singular past indicative klakti, supine klakið)

1. to hatch

   Synonym: unga

Conjugation

klekja – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að klekja
supine sagnbót		klakið
present participle lýsingarháttur nútíðar		klekjandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	klek	klakti		kleki	klekti
	þú	klekur	klaktir		klekir	klektir
	hann, hún, það	klekur	klakti		kleki	klekti
plural	við	klekjum	klöktum		klekjum	klektum
	þið	klekið	klöktuð		klekið	klektuð
	þeir, þær, þau	klekja	klöktu		kleki	klektu
		imperative boðháttur
singular	þú	klek (þú), klektu
plural	þið	klekið (þið), klekiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

klekjast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að klekjast
supine sagnbót		klakist
present participle lýsingarháttur nútíðar		klekjandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	klekst	klaktist		klekjist	klektist
	þú	klekst	klaktist		klekjist	klektist
	hann, hún, það	klekst	klaktist		klekjist	klektist
plural	við	klekjumst	klöktumst		klekjumst	klektumst
	þið	klekjist	klöktust		klekjist	klektust
	þeir, þær, þau	klekjast	klöktust		klekjist	klektust
		imperative boðháttur
singular	þú	klekst (þú), klekstu
plural	þið	klekist (þið), klekisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

klakinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	klakinn	klakin	klakið	klaktir	klaktar	klakin
accusative (þolfall)	klakinn	klakta	klakið	klakta	klaktar	klakin
dative (þágufall)	klöktum	klakinni	klöktu	klöktum	klöktum	klöktum
genitive (eignarfall)	klakins	klakinnar	klakins	klakinna	klakinna	klakinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	klakti	klakta	klakta	klöktu	klöktu	klöktu
accusative (þolfall)	klakta	klöktu	klakta	klöktu	klöktu	klöktu
dative (þágufall)	klakta	klöktu	klakta	klöktu	klöktu	klöktu
genitive (eignarfall)	klakta	klöktu	klakta	klöktu	klöktu	klöktu

Old Norse

Etymology

Perhaps onomatopoeic.

Verb

klekja (singular past indicative klakti, plural past indicative klǫktu, past participle klaktr)

1. to hatch

Conjugation

Conjugation of klekja — active (weak class 1)

infinitive	klekja
present participle	klekjandi
past participle	klaktr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	klek	klakta		klekja	klekta
2nd person singular	klekr	klaktir		klekir	klektir
3rd person singular	klekr	klakti		kleki	klekti
1st person plural	klekjum	klǫktum		klekim	klektim
2nd person plural	klekið	klǫktuð		klekið	klektið
3rd person plural	klekja	klǫktu		kleki	klekti
imperative	present
2nd person singular	klek
1st person plural	klekjum
2nd person plural	klekið

Descendants

• Icelandic: klekja
• Norwegian Nynorsk: klekkja, klekka
• Swedish: kläcka
• Danish: klække
  • Norwegian Bokmål: klekke

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “klekja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive