kołnierz

Polish

Etymology

Borrowed from Middle High German kolner, from Old French coler, from Late Latin collāre.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɔw.ɲɛʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔwɲɛʂ
• Syllabification: koł‧nierz

Noun

kołnierz m inan (diminutive kołnierzyk)

1. collar (fabric garment part fitting around throat)
2. flange (external or internal rib or rim, used to strengthen or to hold something in place)

Declension

Declension of kołnierz

	singular	plural
nominative	kołnierz	kołnierze
genitive	kołnierza	kołnierzy
dative	kołnierzowi	kołnierzom
accusative	kołnierz	kołnierze
instrumental	kołnierzem	kołnierzami
locative	kołnierzu	kołnierzach
vocative	kołnierzu	kołnierze

Descendants

• → Belarusian: каўне́р (kaŭnjér)
• → Ukrainian: ко́мір (kómir)

Further reading

• kołnierz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kołnierz in Polish dictionaries at PWN