kofot
Chuukese edit
Verb edit
kofot
- (intransitive) to marry
Synonyms edit
Swedish edit
Etymology edit
From ko + fot. Known from written sources since mid-16th century. Compare to Norwegian kubein.
Noun edit
kofot c
Declension edit
Declension of kofot | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | kofot | kofoten | kofötter | kofötterna |
Genitive | kofots | kofotens | kofötters | kofötternas |
Declension of kofot | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | kofot | kofoten | kofotar | kofotarna |
Genitive | kofots | kofotens | kofotars | kofotarnas |
Synonyms edit
References edit
- ^ kofot in Rikstermbanken