Wiktionary

kolonizator

Polish

edit

Etymology

edit

Borrowed from French colonisateur.[1][2][3] By surface analysis, kolonizować +‎ -ator. First attested in 1841.[4]

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /kɔ.lɔ.ɲiˈza.tɔr/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -atɔr
  • Syllabification: ko‧lo‧ni‧za‧tor

Noun

edit

kolonizator m pers (female equivalent kolonizatorka, related adjective kolonizatorski)

  1. colonizer; colonist (one who colonizes a conquered country or region)

Declension

edit
Declension of kolonizator
singular plural
nominative kolonizator kolonizatorzy/kolonizatory (deprecative)
genitive kolonizatora kolonizatorów
dative kolonizatorowi kolonizatorom
accusative kolonizatora kolonizatorów
instrumental kolonizatorem kolonizatorami
locative kolonizatorze kolonizatorach
vocative kolonizatorze kolonizatorzy

References

edit
  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “kolonizator”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Stanisław Dubisz, editor (2003), “kolonizator”, in Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal dictionary of the Polish language]‎[1] (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN
  3. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “kolonizator”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  4. ^ Tygodnik Literacki : literaturze, sztukom pięknym i krytyce poświęcony (in Polish), volume 4, number 48, 1841 November 29, page 1

Further reading

edit

Serbo-Croatian

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /kolonǐzaːtor/
  • Hyphenation: ko‧lo‧ni‧za‧tor

Noun

edit

kolonìzātor m (Cyrillic spelling колонѝза̄тор)

  1. colonizer

Declension

edit
Declension of kolonizator
singular plural
nominative kolonizator kolonizatori
genitive kolonizatora kolonizatora
dative kolonizatoru kolonizatorima
accusative kolonizatora kolonizatore
vocative kolonizatore kolonizatori
locative kolonizatoru kolonizatorima
instrumental kolonizatorom kolonizatorima
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=kolonizator&oldid=80964321"